Η ιδέα του έργου αναπτύχθηκε γύρω από την έννοια της ελληνικής αυλής, τοποθετημένη στην καρδιά της πόλης των Τρικάλων, ανάμεσα σε ψηλά κτίρια και περιορισμένη αστική βλάστηση. Σημεία αναφοράς της περιοχής αποτελούν το μικρό πάρκο και η παιδική χαρά απέναντι από το οικόπεδο, τα οποία υπέδειξαν τον σχεδιασμό μιας πράσινης αυλής, με κύριο χαρακτηριστικό την πετρόκτιστη κατοικία, κατασκευασμένη γύρω στο 1950.

Η θέση του bar, σε άμεση σύνδεση με το πέτρινο κτίσμα, καθορίζει τον πυρήνα της αυλής, ενώ η σκίαση και η προστασία από τη βροχή επιτυγχάνονται μέσω μιας μεγάλης μεταλλικής πέργκολας, πατιναρισμένης με εφέ σκουριάς. Η επικάλυψή της συνδυάζει πάνελ και φυσικά καλάμια, συμπληρωμένα εν μέρει από σύστημα αναδιπλούμενων τεντών. Το δάπεδο, από τσιμέντο και βότσαλα, κατασκευάστηκε με παραδοσιακές τεχνικές, προσδίδοντας ταυτόχρονα αισθητική και ανθεκτικότητα.

Η είσοδος στην αυλή ορίζεται από μια σιδερένια πύλη, εμπνευσμένη από την τοπική παράδοση. Ο περιβάλλων χώρος περιλαμβάνει μεγάλες πέτρινες βεράντες, φυτεμένες με κυπαρίσσια Leyland, καθώς και έναν ειδικά διαμορφωμένο καταρράκτη, στοιχεία που, σε συνδυασμό με την υπόλοιπη φύτευση, δημιουργούν βέλτιστη θερμική άνεση. Τα έπιπλα που επιλέχτηκαν είναι κυρίως ξύλινα, με διακριτικά σχεδιασμένα κομμάτια από σίδερο και τσιμέντο, ενισχύοντας την ταυτότητα και την αισθητική συνέπεια του χώρου.